Lees het verhaal van Jacobientje, ons overlevertje, en word er verdrietig én blij van. Want ook voor de Jacobientjes: stokoud, dapper, sterk, zwak en vol vertrouwen, is Stichting Vrolijke Papegaai er, met alle liefde en zorg.
Dat papegaaien survivors zijn, dat ze soms ondanks alles iets van hun leven proberen te maken, dat ze zich snel en graag aanpassen aan nieuwe omstandigheden, dat weten we met zijn allen eigenlijk wel. Maar soms komt er zó’n duidelijk voorbeeld van dit alles op ons pad. Ons opvangertje Jacobien, blauwvoorhoofdamazone pop, was hét voorbeeld van hoe onvoorstelbaar sterk een papegaai kan zijn, hoeveel moed ze hebben, wat ze allemaal kunnen overleven en er zelfs nog plezier in kunnen krijgen. Wat een heel erg bijzonder vrouwtje, die Jacobien!
Toen ze bij ons in de opvang kwam, bleek ze zwak te zijn, heel zwak, en in een bar slechte conditie. Aan één oogje was ze volledig blind, waarschijnlijk al heel veel jaren. Maar waar we hoop door kregen, was door die vastberaden oogjes, door die uitstraling van: “en ik wil en zál leven, ik maak er ondanks alles nog iets van!” Zó dapper, zó sterk, zó ontroerend. Niemand wist precies hoe oud ze was, maar ze moet minstens 65 jaar zijn geweest.
Jacobien is bij ons erg goed opgeknapt, al bleef ze zwak natuurlijk. Haar redding in de laatste tientallen jaren en ook bij ons was waarschijnlijk, dat ze niet kieskeurig was. Ze probeerde alles en lustte heel veel. Voorheen was dat pure noodzaak, want ze kreeg alleen zaad en af en toe een stukje appel. Maar bij ons kreeg ze allerlei supervoer, pellets, fruit, juvenile, supplementen. En ze at … en at …. en at! Tjonge, wat genoot ze en wat vond ze het ook heerlijk om op haar eigen boompje buiten in het zonnetje te zitten stoven. Ze ging zelfs al een beetje slopen, een beetje klimmen en klauteren, heel langzaam en voorzichtig. En ze stapte zelfs ook al op! Het was zo’n kánjertje, ons Jacobientje!
IMG_4555-min.JPG
Onze lieve, sterke, dappere, Vrolijke Jacobientje heeft een jaar intens van haar nieuwe leven kunnen genieten. Daarna eisten de tientallen jaren verwaarlozing hun tol en is ze zachtjes over de regenboogbrug gevlogen.