Veel van onze lezers zullen een groot dierenhart hebben, zeker op het gebied van vogels. Bij sommige gaat dit nog een stukje verder. Zo ook bij Moniek en Wim…. In 2014 redde deze helden ara Kobus uit een hele akelige situatie waarna hij bij ons in de opvang terecht kwam. Zij vertellen zelf hoe deze prachtige reddingsactie verlopen is:
“Eind mei 2014 kreeg ik van een buurman te horen dat er een Papegaai zat op een industrieterrein in Rotterdam. Mijn buurman attendeerde mij hierop omdat wij zelf al een blauw gele Ara hebben (Cobus met een C). Mijn buurman vertelde mij dat deze vogel ”er niet uit zag daar” en dat het een zielig hoopje was. Hij was immers onze vogel gewend die in de zomer vrolijk los in de tuin zit, en naar iedereen zit te roepen.
Ik vroeg hem wat er mis was met deze vogel. Hij vertelde mij “Wim, die vogel moet daar echt weg, het is te zielig voor woorden zoals hij daar zit”. Via mijn buurman in contact gekomen met een medewerker van dit bedrijf welke ook zeer begaan was met het lot van Kobus, alleen kon hij hier niets mee gezien zijn situatie als werknemer.
Op een doordeweekse dag met deze medewerker afgesproken om bij Kobus te gaan kijken, zonder dat de eigenaar van dit bedrijf dit wist. Daar aangekomen zag ik buiten een vieze oude verroeste volière. Volledig onder de ontlasting en een zielig hoopje wat moest doorgaan voor een prachtige blauw gele ara. Bij het dichterbij komen was al duidelijk dat Kobus er erg aan toe was. Verenpak vervuild en gehavend, ogen stonden dof, nagels lang. En toen het meest verschrikkelijke, hij miste een poot. Deze bleek tijdens een gevecht met een andere vogel te zijn afgebeten.
Ik had wat noten van thuis meegenomen om te kijken hoe hij daarop zou reageren. Strompelend kwam hij mijn kant op om de noot te pakken, maar wel compleet argwanend. De medewerker wist mij te vertellen ”ik probeer hem zoveel mogelijk eten te geven, maar ik werk maar een paar dagen in de week hier als oproepkracht. Als hij er niet had gewerkt had Kobus waarschijnlijk maar 1 x in de week eten gehad. Ik vroeg aan de medewerker of de eigenaar er mee akkoord zou gaan als ik hem zou overnemen. Zijn antwoordt ”ga er maar niet vanuit, hij staat namelijk ook te koop op marktplaats voor €350”.
Nadat ik dit gehoord had ben ik gaan bellen met mijn vrouw Moniek, en heb haar de foto’s gestuurd van Kobus. Ze vertelde mij direct , die vogel moet daar weg. Ik heb de medewerker verteld dat we interesse hadden in de vogel en we aan het eind van de week wat zouden laten horen.
Thuis gekomen kwam het grote denken…Hoe gaan we Kobus daar weg krijgen? €350 euro voor een vogel was geen probleem, maar wij hadden er toen geen plek voor omdat wij al een blauw gele ara hadden.
Ik vertelde dit tegen mijn buurman. Dat geld komt wel goed, zij hij, maar waar gaat hij heen? Dus toen het internet maar op gegaan om te kijken of er opvang in de buurt was. Wij kwamen uit bij Utropia in Middelburg, zij hadden helaas geen plekje. Gelukkig brachten zij ons in contact met de SVP. Al snel kregen we het goede nieuws dat zij hem wilde opvangen, de kosten voor de aankoop zouden wel voor onze eigen rekening zijn. De in verband met het beleid van de stichting en de afhankelijkheid van donaties.
En zo kwam ik op het idee om een doneer actie te gaan doen via familie, kennissen en vrienden via facebook. Het hele verhaal op facebook gezet en gevraagd wie er wat wilde doneren, al was het maar € 2. Binnen 1 dag hadden we het geld binnen, met een extraatje voor de stichting. De reddingsactie kon beginnen…
Op 4 april 2014 was het K-DAY (Kobus dag). We hadden met Karlijn en Dorith afgesproken dat wij Kobus zouden gaan ophalen en daarna direct zouden doorrijden naar de vogelarts in Roosendaal. Aangekomen bij de locatie waar Kobus verbleef stond de eigenaar ons al op te wachten. Wij hadden van thuis een reis kooi meegenomen zodat wij hem hierin konden vervoeren.
Kort gesproken met de eigenaar, en hem verteld dat we eigenlijk wel haast hadden en dit snel afgerond wilden hebben. De echte rede was, langer als 30 minuten wilden we niet bij deze man in de buurt zijn... We waren daar dus sneller als gedacht al weg, en zouden veels te vroeg aankomen in Roosendaal. Toch maar even langs huis waar Kobus in de tuin heeft gezeten met een bakje pallets. Dat bakje is nog nooit zo snel leeg geweest, de arme knul had echt honger.
Eenmaal bij de vogelarts aangekomen, is hij grondig onderzocht. Kobus moest geopereerd worden… Het bleek dat het bot van zijn missende pootje er nog uitstak. Kobus had dus al die tijd met een open stuk bot rond gehobbeld. Na overleg met Dorith hebben we de stichting nog een Donatie gedaan om de eerste kosten te dekken voor de zorg van Kobus. Gelukkig hadden er veel mensen een donatie gedaan, en konden we dit geld schenken.
De volgende dag is Kobus geopereerd en is zijn volledige poot geamputeerd. Vanaf die dag werd hij sterker en mooier. De kracht die hij uitstraalde daarna om door te gaan met zijn “vrolijke” leventje heeft veel mensen geraakt. Vanaf die dag noemde wij hem dan ook als koos naam KK (Kanjer Kobus).
Op uitnodiging van de stichting hebben wij toen de begin cursus gedaan met onze eigen Cobus. Onze interesse hierin werd zo aangewakkerd dat wij beide ook nog een tijd vrijwilliger zijn geweest bij de stichting. Tevens hebben wij 2 vogels mogen adopteren van de stichting waar wij zeer blij mee zijn: blauw gele Ara Hasna en Amazone Troy.”
Hoe het verder ging met Kobus:
Aan al dat lijden van mooie Kobus kwam na jaren eindelijk een einde. Wat een hartverwarmende reddingsactie door een groep dierenvrienden die hutje bij mutje hebben gelegd om hem uit die afschuwelijke situatie weg te kopen(!). Eindelijk kreeg hij de (medische) zorg die hij al jarenlang hárd nodig had. Zijn afschuwelijk pijnlijke pootstomp met open botbreuk werd afgezet, daarna was onze Kobus na jaren pijnvrij!
Hij kreeg dag en nacht goed volwaardig voer en heerlijke papegaaiensnacks, hij kreeg aandacht en zorg en liefde, hij kreeg zon en wind op zijn bolletje, werd gedoucht, ging mee naar evenementen. Hij genoot, al was het natuurlijk ook vaak best spannend voor hem. Maar zijn oogjes straalden, zijn weinige veren begonnen voorzichtig te glanzen, zijn krop was voortdurend goed gevuld. Het goede leventje kon éindelijk beginnen voor deze knokker, deze bikkel, dit blauw-gele jongetje dat zó graag gezond, gelukkig en Vrolijk wilde worden. Het was hartverwarmend, ontroerend, indrukwekkend om dit mee te mogen beleven.
Toen sloeg het noodlot toe. Kobus kreeg luchtwegproblemen: een bacterie, schimmelvorming, hartproblemen. Hij moest opgenomen voor zuurstoftherapie, medicatie, medische zorg. Hij had het benauwd … en wij met hem.
De schade die anderen aan Kobus hebben toegebracht, kon echter niet meer gerepareerd worden. Ondanks alle zorgen, alle liefde, alle mensen die met dit lieve ventje meeleefden, alles wat we als SVP voor hem hebben gedaan, heeft Kobus toch de strijd op moeten geven. Het is zó oneerlijk, zó verdrietig …. Na een korte maar liefdevolle tijd bij ons is Kobus mei 2014 overleden.
Na sectie hebben we de stoffelijke resten van Kobus laten cremeren en zijn as uitgestrooid op een wonderlijk mooie plek aan de Oosterschelde, zodat hij met de wind onder zijn vleugels weg kan vliegen.
Daarna:
Kobus’ lijden en dood zijn niet voor niets geweest. Die bikkel heeft heel veel losgemaakt: motivatie, emoties, warmte, liefde, zorg, donaties, bekendheid. SVP heeft een Kobus-kas in het leven geroepen: een potje met geld voor noodgevallen als Kobus waar mensen gericht voor kunnen doneren. Het besef is weer extra groot geworden bij mensen dat je niet met dieren mag omgaan zoals de oude eigenaar deed. En ons, als vrijwilligers van SVP, heeft het nóg sterker gemotiveerd om ons voor papegaaienwelzijn in te blijven zetten, met hart en ziel! Niet alleen voor kanjer Kobus, ook voor al die andere Kobusjes! Kobusjes zoals Jacobientje, zoals Berryl, zoals …..