Ik zocht al een hele tijd naar een nieuwe partner voor Caramillo, mijn ara maracana, toen Lara in beeld kwam. Zij bleek heel makkelijk op te stappen en ontzettend nieuwsgierig te zijn tijdens de praktijkdag. Wij vroegen om haar te laten logeren.
De eerste 2 weken met beide vogels waren verschrikkelijk, omdat Lara veel menselijke attentie nodig heeft (dat waren wij van meneer niet gewend) en hij haar niet accepteerde. Ineens - binnen 1 dag - veranderde zijn gedrag en bleek zij welkom en het kroelen begon. En ook haar gedrag veranderde en waren wij mensen niet meer welkom, nog van haar kant, nog van zijn kant. Het heeft mij best wat bloedige vingers opgeleverd. Na 3 weken was de conclusie duidelijk: Een vogel mag blijven, samen gaat het niet.
Wij hebben in die tijd ook geleerd dat beide vogels echt anders zijn en andere behoeftes hebben. Waar Lara mensen, afwisseling en uitdaging nodig heeft is Caramillo altijd al blij geweest met een bak voer en de mogelijkheid om te vliegen. Met behulp van Dorith en een verblijf van Caramillo bij haar hebben wij naar 7 weken de knoop doorgehakt, ook was het niet makkelijk. In de laatste 2 weken hebben wij Lara alleen meegemaakt en wat wij in het begin in haar zagen - een lieve, nieuwsgierige knuffelaar - kwam weer terug. Wij waren verliefd.
Ernaast bood zich het perfecte plekje voor Caramillo aan waar hij met andere ara maracana's kan vliegen en in de zomer ook buiten verblijft. Ik mis hem wel ontzettend. Tegelijkertijd genieten wij van Lara en weet ik zeker dat wij haar een leven met meer afwisseling kunnen bieden dan aan Caramillo. De groene dame is van harte welkom bij ons. Dit had ik niet kunnen bedenken toen zijn op een koude dag in januari met ons mee ging.